Christelijke identiteit: een utopie?

De katholieke zuil biedt sinds ’s mensenheugenis een performant netwerk van zorgverlening, onderwijs en verenigingsleven. Door de snelle secularisering heeft die zuil aan sterkte moeten inboeten. Scholen, voorzieningen en verenigingen bekennen zich maar schoorvoetend tot de katholieke kerk, vandaag een minderheidskerk. De meeste instellingen halen hun legitimiteit uitsluitend uit hun seculiere opdracht. Alle aandacht gaat naar professionele zorg, onderwijsverstrekking en begeleiding, de hoofdopdracht van zorg- en onderwijsinstellingen. Maar is dat voldoende? Is er nog ruimte voor caritas? Heeft het vandaag nog zin energie te steken in iets dat zich in niets meer onderscheidt of kan onderscheiden van wat anderen ook doen? In dit boek onderzoekt broeder Stockman het tijdskader en probeert hij een ideaal beeld te schetsen van een christelijk geïnspireerde zorginstelling en een katholieke school. Vervolgens toetst hij dat beeld aan de werkelijkheid vandaag en gaat hij na wat er daarvan haalbaar is. Haalbaar én essentieel om nog te kunnen spreken van een ‘christelijk geïnspireerde zorginstelling’ en een ‘katholieke school’. Een waardenpallet dat wortelt in het evangelie kan een ondubbelzinnige meerwaarde hebben voor zorg en onderwijs. Want als er géén meerwaarde kan worden gebracht, dan hoeven we er ons ook niet speciaal voor in te zetten. Als die inzet het katholieke concept niet dient, dient het tot niets.

Pelckmans Uitgeverij nv, Kalmthout – 2015