De vreugde van God is de levende mens

God heeft alles uiteindelijk geschapen in functie van de mens: dàt is de evolutie die Hij in de schepping heeft gelegd. En op het toppunt van de geschiedenis, toen de mens had begrepen dat vanaf dat ogenblik een nieuwe tijdsrekening moest starten, is God zelf mens geworden. Hij vergoddelijkte en herschiep als het ware de menselijke natuur. Op de zevende dag, toen God zijn rust vond in de schepping, sloot Hij de mens die Hij geschapen had in zijn armen en fluisterde hem toe: “Ik ben jouw vader, alles wat van mij is, is ook van jou. Ik laat je nooit meer los. Kom, word één in mijn liefde.” Dat is de voltooiing van de mens, die hem zijn ware origine openbaarde en zijn bestemming verzekerde. De levende mens is waarlijk Gods glorie. Maar wij dreigen dat soms te vergeten. Vandaar de herhaalde oproep van de Heer om waakzaam te blijven, om onze lampen brandend te houden met de olie die we halen bij de Heer.

Uitgeverij Halewijn, Antwerpen